Dag(en) van de terugreis.

Op zaterdagmorgen moesten de koffers klaar gemaakt worden voor de terugreis. Er is het e.e.a. achter gebleven en daardoor hadden we nog best wat ruimte over in de koffers. Bij Ralph's en CVS Pharmacy, de lokale supermarkt en drogist, hebben we nog wat zakken M&M's gehaald om de lege ruimtes wat op te vullen. Uiteindelijk waren dit al onze aankopen (2 zakken M&M's ontbreken op deze foto).

De auto inleveren ging zeer snel. Het was daar productiewerk. Auto's bleven aankomen en shuttlebussen bleven weggaan naar het vliegveld. Ondanks dat het bij Alamo in rap tempo ging, verliep alles in eerste instantie voorspoedig. Binnen no time hadden we de auto geparkeerd, werd deze goed bevonden en kregen we de eindopmaak, hadden we onze onvrede gemeld over het navigatiesysteem, hadden we de koffers en handbagage uit de auto en zaten we in de shuttlebus naar het vliegveld. Halverwege de reis sloeg bij Brenda de paniek "lichtelijk" toe. Ze had het tasje met paspoort en bankpassen in de auto laten liggen. De vriendelijk chauffeur nam meteen contact op met Alamo en gaf alle gegevens door. Na tien (heeeele lange) minuten werd gemeld dat het tasje gevonden was. We werden bij de juiste vertrekhal van het vliegveld afgezet en het tasje zou door een andere chauffeur meegenomen worden en aan ons afgegeven worden. Binnen een kwartier kwam er een shuttlebus met een zwart tasje voor de raam. Phoe, toen was er eentje blij! Alles zat er nog in.
Eenmaal bijgekomen van de ergste schrik, heeft Brenda bij Earl of Sandwich een overheerlijk broodje gegeten. Bij de Starbucks nog een pumpkinspice latte gehaald en toen zitten wachten tot we konden gaan boarden.

Tijdens het wachten hebben we wel al wat aan het blog kunnen werken.
Op het eindafschrift van Alamo staat dat we 3347 miles hebben gereden met de Nissan, omgerekend 5386 kilometer.

Met een bomvolle Boeing 747-400 vlogen we weer richting Nederland. De terugreis ging voorspoedig. We hebben allebei wat kunnen slapen.

Na 9,5 uur vliegen, landden we op zondag 11:50 weer op Nederlandse bodem. We hadden ruim de tijd om uit het vliegtuig te worden gehaald en de bagage te verzamelen tot we ons moesten melden bij de NS-balie voor de treinassistentie. Brenda heeft nog een Starbuckskoffie met een stukje bananenbrood gehaald voor wat extra energie en een extra dosis cafeïne om de middag door te komen.
De treinreis ging geheel volgens planning. In Horst-Sevenum stond Ron ons op te wachten om ons weer naar Beringe te brengen. Fijn!
In en om het huis lag alles er netjes en opgeruimd bij, dankzij pap en mam en de buren hadden de post verzorgd. Ook heel fijn! Onze kamer, keuken en de achtertuin waren in Halloweensferen gebracht door mam. Erg leuk!

We hebben de koffers nog een beetje uitgeruimd en de vorige aflevering van Boer zoekt Vrouw nog terug gekeken. Het plan was om de nieuwe aflevering in bed te kijken en daarna te gaan slapen. Dit is niet gelukt. Brenda is al voor het begin in slaap gevallen en Werner had regelmatig tussendoor "zwart beeld". Helemaal op waren we.
Op wat kleinigheidjes na, die bijna allemaal opgelost zijn, hebben we een perfecte vakantie gehad. 3 Weken was ook precies genoeg. We hebben zoveel gezien en gedaan, dat we de foto's terug moeten kijken wat we wanneer ook alweer hebben meegemaakt. Nu eerst even in het ritme komen en dan kunnen we aan de slag met alle foto's en enkele filmpjes. Het was een fantastische reis!

Voorlopig de laatste volle dag in Amerika.

Vandaag was dan het moment aangebroken; voorlopig de laatste volle dag in de USA. Morgen gaan we alleen nog van het hotel naar Alamo de Nissan terug brengen en vervolgens met de shuttleservice naar het vliegveld.
Vanmorgen moesten we nog een gedeelte door Sequoia N.P. rijden. Het blijft genieten om langs die reuzenbomen te rijden.

Op een gegeven moment moesten we stoppen i.v.m. wegwerkzaamheden. Hier hebben we zo'n drie kwartier stil gestaan. Toen konden we de kronkelige afdaling van 2100 meter hoogte naar beneden vervolgen. Eenmaal beneden reden we weer door verschillende landschappen. We hebben er vandaag alleen niet veel foto's gemaakt.

Vanuit de auto zagen we op een gegeven moment heel veel achtbanen. Zowat direct langs de autoweg lag Six Flags Magic Mountain. Werner had er goed zicht op, maar kon er geen goede foto's van maken. Brenda baalde, want die had het te druk met opletten op al het verkeer.
We hebben nog een Walmart supercenter aangedaan. We hebben maar een paar aankopen gedaan (waaronder deze keer slechts 4 zakjes M&M's). Vanuit deze winkel was het nog een uur in de spits rijden naar het hotel bij het vliegveld. Wat een drukte! Zes banen en dan nog filerijden.
Het hotel waar we in verblijven heeft een moderne uitstraling. Wij vinden het wel mooi. We hebben een kamer op de zevende verdieping en kijken uit op het vliegveld. Ook hier veel bedrijvigheid, maar we merken en horen er bijna niks van.

In het hotel hebben we ook gegeten.

Op de kamer hangt een grote t.v.. Onder het maken van het blog hebben we de film Frozen er op staan. Hebben we ook nog een beetje Disney deze vakantie.