Dag(en) van de terugreis.

Op zaterdagmorgen moesten de koffers klaar gemaakt worden voor de terugreis. Er is het e.e.a. achter gebleven en daardoor hadden we nog best wat ruimte over in de koffers. Bij Ralph's en CVS Pharmacy, de lokale supermarkt en drogist, hebben we nog wat zakken M&M's gehaald om de lege ruimtes wat op te vullen. Uiteindelijk waren dit al onze aankopen (2 zakken M&M's ontbreken op deze foto).

De auto inleveren ging zeer snel. Het was daar productiewerk. Auto's bleven aankomen en shuttlebussen bleven weggaan naar het vliegveld. Ondanks dat het bij Alamo in rap tempo ging, verliep alles in eerste instantie voorspoedig. Binnen no time hadden we de auto geparkeerd, werd deze goed bevonden en kregen we de eindopmaak, hadden we onze onvrede gemeld over het navigatiesysteem, hadden we de koffers en handbagage uit de auto en zaten we in de shuttlebus naar het vliegveld. Halverwege de reis sloeg bij Brenda de paniek "lichtelijk" toe. Ze had het tasje met paspoort en bankpassen in de auto laten liggen. De vriendelijk chauffeur nam meteen contact op met Alamo en gaf alle gegevens door. Na tien (heeeele lange) minuten werd gemeld dat het tasje gevonden was. We werden bij de juiste vertrekhal van het vliegveld afgezet en het tasje zou door een andere chauffeur meegenomen worden en aan ons afgegeven worden. Binnen een kwartier kwam er een shuttlebus met een zwart tasje voor de raam. Phoe, toen was er eentje blij! Alles zat er nog in.
Eenmaal bijgekomen van de ergste schrik, heeft Brenda bij Earl of Sandwich een overheerlijk broodje gegeten. Bij de Starbucks nog een pumpkinspice latte gehaald en toen zitten wachten tot we konden gaan boarden.

Tijdens het wachten hebben we wel al wat aan het blog kunnen werken.
Op het eindafschrift van Alamo staat dat we 3347 miles hebben gereden met de Nissan, omgerekend 5386 kilometer.

Met een bomvolle Boeing 747-400 vlogen we weer richting Nederland. De terugreis ging voorspoedig. We hebben allebei wat kunnen slapen.

Na 9,5 uur vliegen, landden we op zondag 11:50 weer op Nederlandse bodem. We hadden ruim de tijd om uit het vliegtuig te worden gehaald en de bagage te verzamelen tot we ons moesten melden bij de NS-balie voor de treinassistentie. Brenda heeft nog een Starbuckskoffie met een stukje bananenbrood gehaald voor wat extra energie en een extra dosis cafeïne om de middag door te komen.
De treinreis ging geheel volgens planning. In Horst-Sevenum stond Ron ons op te wachten om ons weer naar Beringe te brengen. Fijn!
In en om het huis lag alles er netjes en opgeruimd bij, dankzij pap en mam en de buren hadden de post verzorgd. Ook heel fijn! Onze kamer, keuken en de achtertuin waren in Halloweensferen gebracht door mam. Erg leuk!

We hebben de koffers nog een beetje uitgeruimd en de vorige aflevering van Boer zoekt Vrouw nog terug gekeken. Het plan was om de nieuwe aflevering in bed te kijken en daarna te gaan slapen. Dit is niet gelukt. Brenda is al voor het begin in slaap gevallen en Werner had regelmatig tussendoor "zwart beeld". Helemaal op waren we.
Op wat kleinigheidjes na, die bijna allemaal opgelost zijn, hebben we een perfecte vakantie gehad. 3 Weken was ook precies genoeg. We hebben zoveel gezien en gedaan, dat we de foto's terug moeten kijken wat we wanneer ook alweer hebben meegemaakt. Nu eerst even in het ritme komen en dan kunnen we aan de slag met alle foto's en enkele filmpjes. Het was een fantastische reis!

Voorlopig de laatste volle dag in Amerika.

Vandaag was dan het moment aangebroken; voorlopig de laatste volle dag in de USA. Morgen gaan we alleen nog van het hotel naar Alamo de Nissan terug brengen en vervolgens met de shuttleservice naar het vliegveld.
Vanmorgen moesten we nog een gedeelte door Sequoia N.P. rijden. Het blijft genieten om langs die reuzenbomen te rijden.

Op een gegeven moment moesten we stoppen i.v.m. wegwerkzaamheden. Hier hebben we zo'n drie kwartier stil gestaan. Toen konden we de kronkelige afdaling van 2100 meter hoogte naar beneden vervolgen. Eenmaal beneden reden we weer door verschillende landschappen. We hebben er vandaag alleen niet veel foto's gemaakt.

Vanuit de auto zagen we op een gegeven moment heel veel achtbanen. Zowat direct langs de autoweg lag Six Flags Magic Mountain. Werner had er goed zicht op, maar kon er geen goede foto's van maken. Brenda baalde, want die had het te druk met opletten op al het verkeer.
We hebben nog een Walmart supercenter aangedaan. We hebben maar een paar aankopen gedaan (waaronder deze keer slechts 4 zakjes M&M's). Vanuit deze winkel was het nog een uur in de spits rijden naar het hotel bij het vliegveld. Wat een drukte! Zes banen en dan nog filerijden.
Het hotel waar we in verblijven heeft een moderne uitstraling. Wij vinden het wel mooi. We hebben een kamer op de zevende verdieping en kijken uit op het vliegveld. Ook hier veel bedrijvigheid, maar we merken en horen er bijna niks van.

In het hotel hebben we ook gegeten.

Op de kamer hangt een grote t.v.. Onder het maken van het blog hebben we de film Frozen er op staan. Hebben we ook nog een beetje Disney deze vakantie.

Kings Canyon en Sequoia N.P..

Nadat we de ruiten ontdooit hadden, waren we om 8:30 al op pad in de Nissan. Eerst in de lokale winkel de nodige proviand voor vandaag ingeslagen en op naar Kings Canyon. Het ligt op relatief korte afstand van Sequoia af, maar het landschap is een enorm verschil.

Kings Canyon bestaat vooral uit enorme rotsen. Er is eigenlijk maar een doodlopende weg die door het park gaat. Het grootste gedeelte van het park is alleen toegankelijk voor de echte backpackers.
De weg is een groot avontuur om te rijden. Tig haarspeldbochten, langs bergwanden af, de hoogte in en de diepte in. 't Is wel goed te doen. De weg is goed onderhouden.

 

Eenmaal terug richting Sequoia hebben we de General Grand Tree bezocht.

Vervolgens zijn we even naar het Grand Forest Museum geweest en hebben we nog een heel klein stukje van de Big Tree Trail gelopen.

Daar hebben we nog in de verte een wolf gezien. Toen was alle energie op en zijn we terug gegaan naar het hotel. Vanuit onze hotelkamer hadden we zicht op 3 reeën. 's Avonds hebben we gegeten in het restaurant van het hotel en zijn we vroeg gaan slapen.

Via Mariposa Grove naar Sequoia N.P..

Elke keer denken we dat we al het moois nu wel hebben gezien, worden we toch weer aangenaam verrast. Zo deden we vanmorgen eerst Mariposa Grove aan. In dit gedeelte van Yosemite N.P. waren we nog niet eerder geweest, ook niet de vorige vakantie. In dit gedeelte staan enkele grote sequoia bomen, zoals de Grizzly Giant die naar schatting 1800 tot 2400 jaar oud is.

Hierna was het nog zo'n dikke 3 uur rijden naar Wuksachi Lodge, ons hotel voor de komende 2 nachten. Onderweg hebben we enorme fruitboomgaarden gezien.

En we kwamen in de buurt van het hotel in de bossen van Sequoia N.P..

Rond 15.00 kwamen we hier aan. De kamer was nog niet klaar dus zijn we alvast naar een van de bezienswaardigheden in Sequoia N.P.. gereden, de General Sherman Tree. We hebben ook nog foto's gemaakt bij en van andere enorm grote sequoiabomen.

Het hoogtepunt hier is de General Sherman. Met een hoogte van 83,8 meter, een diameter van 7,7 meter, een geschat stamvolume van 1487 kubieke meter en een vermoedelijke ouderdom van 2300 tot 2700 jaar behoort de General Sherman tot de grootste en oudste levende wezens. Gemeten naar volume is het de grootste boom ter wereld (bron: Wikipedia).

Toen was het tegen vieren en zijn we weer terug gereden naar het hotel. We hebben een goed aangepaste kamer in een mooie omgeving. Toen we naar onze hotelkamer gingen, zagen we vlakbij onze kamer een ree liggen.

De kamer ligt in een soort chalet, tussen allemaal hoge bomen. Een rustgevende locatie midden in de natuur. We hebben hier al veel vogeltjes, eekhoorntjes en enkele reeën gezien. Bij het incheckformulier heeft Brenda moeten tekenen dat ze  "bearawear" was. Wie weet, gaan we hier dan nog beren zien. Ook in het restaurant van het hotel hadden we uitzicht op de bosrijke omgeving hier. Fijn om hier deze natuurparkenvakantie af te sluiten.

Yosemite N.P..

Een volle dag in Yosemite. We vonden dit park de vorige vakantie misschien wel het mooiste park van de hele reis. We vonden het vandaag nog steeds een mooi park, maar het was er veel drukker dan de vorige vakantie en dat maakt het toch net wat minder. We waren om 8:30 al op weg. Maar goed ook, want na tienen nam de drukte enorm toe. Rond de middag waren de parkeerplaatsen overal aardig vol. We hebben gezien wat we graag wilde zien. Het weer zat mee (20 graden en zonnig) en we hebben ook nog best wel wat wildlife gezien. Helaas alweer geen beren gezien.

Voor morgen stond er een rit naar hoog gelegen Glacier Point op het programma, maar dit hebben we vandaag al gedaan. Brenda dacht dat ze inmiddels wel een beetje gewend was aan het auto rijden, maar deze weg blijft ze spannend vinden. 't Is dat het stuur van stug materiaal is gemaakt, anders hadden er zeker hand- en vingerafdrukken in gezeten. Onderweg hebben we een ree gespot, die zo dicht bij kwam dat Werner hem bijna aan kon raken. Ook kon je hier weer zien en ruiken dat er bosbranden zijn geweest.

Rond 17:30 waren we weer op onze kamer. Zo dadelijk gaan we hier weer wat eten, omdat het gisteren zo goed bevallen is. Morgen gaan we weer verkassen.